آمر
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /آمِر/
اسم[ویرایش]
آمر
- روز ششم یا چهارم از ایام عجوز.
صفت[ویرایش]
- اَمر کننده، فرمان دهنده، فرماینده.
کهن واژه[ویرایش]
- آمر ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آ - مر قابل تجزیه باشد؛ که منظور از مِر، مُر به معنی پهلوان، قوی، پرزور و مانند آنها بوده است.
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس