پرش به محتوا

آمر

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

عربی

آوایش

/آمِر/

اسم

آمر

روز ششم یا چهارم از ایام عجوز.

صفت

اَمر کننده، فرمان دهنده، فرماینده.

کهن واژه

آمر ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آ - مر قابل تجزیه باشد؛ که منظور از مِر، مُر به معنی پهلوان، قوی، پرزور و مانند آنها بوده است.
عجالتاً این واژه منسوب به آیین مِهر، میترا، میترائیسم و در شاهنامه آورنده یا منسوب به فریدون است.

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

منابع

فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آمر&oldid=873416»