آمرزش
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آمُرزِش/
اسم مصدر
[ویرایش]
آمرزش
- بخشایش گناه یا هر خطای دیگر. بخشایش گناه از طرف خدا، مغفرت.
- اگر از راه صدق و صفا طالب آمرزش و مغفرتی بیا. «جمال‌زاده».
کهن واژه
[ویرایش]
- آمرزش ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش آ - مُر - زِش قابل تجزیه باشد؛ که زِش همان زشت و مفهوم کلی به معنی پهلوان زشت یا بد ترکیب بوده است.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس