پرش به محتوا

اتفاق‌افتادن

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /اِتِّفاق/افتادَن/

مصدر فعل لازم

[ویرایش]

اتفاق‌افتادن

  1. پیشامدن، روی دادن، وقوع یافتن. قرار گرفتن، واقع شدن. ممکن شدن.
    گاهی برای من اتفاق میافتد که در عالم خواب، فرشتگان به سراغم می‌آیند. «جمال‌زاده»

مترادف‌ها

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ‌ سخن
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=اتفاق‌افتادن&oldid=880486»