اثبات

فارسی

ریشه شناسی

• عربی

آوایش

• /اَثبات/

اسم

اَثبات (قدیم)‎

1. افراد مورد اعتماد، معتمدان. جمعِ ثَبَت.

اسم مصدر

اِثبات

1. معلوم کردن درستی امری به گونه‌ای که برای دیگران قابل قبول باشد. ثابت شدن. ثابت گردانیدن.
2. نوشتن، ثبت کردن، نام نویسی در دفتر لشکر و سپاه.

واژه‌های مشتق شده

• اثباتاً، اثبات گرا، اثبات گرایی، اثبات شدن، اثبات کردن، اثبات افتادن، به اثبات رساندن، به اثبات رسیدن

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین