ادلت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَدِلَّت/

اسم

ادلت (قدیم)‎

1. ادله.

   ادلت‌های شواهد انسانی بعد از آن به هیچ برنگیرند «روزبهان»

2. در معنای مفرد بکار رفته است.

کهن‌واژه

1. ادلت ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اَ - دَل - عت قابل تجزیه باشد؛ و به معنی هتک یا هتاک در جنگ‌ها و تجاوزات بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس