اسر

فارسی

ریشه لغت

• گیرش‌شده از بهاری: اَسَر

آوایش

• /اَسر/

اسم مصدر

اَسر

1. (قدیم)‎: بند کردن، به اسیری گرفتن.
2. (قدیم)‎: همه← بأسره.

صفت

1. بردگی، اسارت.

• لری

اسم

1. اشک.

مترادف‌ها

• اثر، عصر

کهن‌واژه

1. اسر ممکن است در زبان معیار باستان از دو بخش اَ - سَر تشکیل شده باشد و به معنی وزش یا وزیدن آرام بادی چون باد صبا بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین