اسر
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [اَ/سَر]
مصدر متعدی[ویرایش]
اسر
- بند کردن، به اسیری گرفتن.
- اسر از دو بخش اَ - سر تشکیل شده و به زبان معیار باستان، نسیم یا وزیدن آرام بادی چون باد صبا است.
صفت[ویرایش]
- بردگی، اسارت.
لری[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- اشک.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین