الهه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • [اِئل/آهِه]

قید[ویرایش]

الهه

  1. این کلمه به صورت الاهه نیز انشاء می‌شود ولی ذات هر دو کلمه یک مفهوم دارد.
    الهه پیش هر چیز یک آیین زشت بوده از گذشته‌های دور تا به امروز و تا آینده نامعلوم. رسم بر این بوده همیشه در خانواده و حتی خاندان یا قبیله یکی از فرزندان معصوم آغ شود و وقتی آغ شد از خانواده طرد و در جامعه سرگردان می‌گردد. الهه از اینجا نشعت می‌گیرد فرد آواره بی سبب یا با سبب مستوجب آه و نفرین ائل یعنی ایل و تبار گشته است.
  2. معبود، مار بزرگ، خورشید.

ریشه‌شناسی۲[ویرایش]

  • عربی

اسم[ویرایش]

  1. مؤنث اله.

مترادف‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

––––

برگردان‌ها[ویرایش]