اهوره
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /اَهوره/
اسم[ویرایش]
اهوره
- به معنی خداوند و صاحب و روح تعبیر شده؛ جاری از زبان زرتشت، و مخاطب وی در گاثاها.
- در نام مورد نظر مشخصاً اَهوره به معنی نیک و بعدها روان نیک، و مزده به معنی بخرد است، و این دو عنصر جدا استعمال شدهاند[۱].
مترادفها[ویرایش]
––––
برگردانها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد:(ص۳۴۳,۳۵۵) ISBN 964-445-106-6
پانویس[ویرایش]
- ↑ نه آنچنانکه در کتیبههای هخامنشی دیده میشود یکجا اهورهمزده ثبت شده است.