بیزار
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [بِی/زار]
صفت[ویرایش]
بیزار
- آنکه از کسی یا چیزی خوشش نیاید و از او متنفر باشد یا دوری کند.
- بیزار از دو بخش بی - زار تشکیل شده و استنتاج از اصطلاح فوق در زبان معیار باستان، یعنی یکبار زاری کردن یا چنان زاری کردن بهقول حافظ: بیاد آن یار و دیار چنان بکریم زار ...
صفت مرکب[ویرایش]
- بی میل، متن.
عربی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-91-6