تشو.پ
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عیلامی
آوایش
[ویرایش]- /تَشو/پَ/
اسم خاص
[ویرایش]
تشو.پ
- کورتش و تشو.پ؛ معادل کاره یا کارای زبان پارسی باستان تعبیر شده، بدین منوال به معنی هم فرد جنگی و هم کشاورز یا زراع باید تلقی گردد.
- تشوپ احتمالا به صورت تشوپَ درست بوده ولی به شکل تشوپَ تفسیر شده است.
مترادف‌ها
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- تاریخ ماد: ص ۳۰۳