تشو.پ
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عیلامی
آوایش[ویرایش]
- /تَشو/پَ/
اسم خاص[ویرایش]
تشو.پ
- کورتش و تشو.پ؛ معادل کاره یا کارای زبان پارسی باستان تعبیر شده، بدین منوال به معنی هم فرد جنگی و هم کشاورز یا زراع باید تلقی گردد.
- تشوپ احتمالا به صورت تشوپَ درست بوده ولی به شکل تشوپَ تفسیر شده است.
مترادف‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد: ص ۳۰۳