مانیه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پارسی باستان

آوایش[ویرایش]

  • /مان/ئیه/

اسم خاص[ویرایش]

مانیه

  1. منسوب به مان.
  2. کورتش و مانیه، در زبان پارسی باستان مترادف زبان عیلامی ایروهیدگ.

مترادف ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • تاریخ ماد: ص ۳۰۳