دای

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [دای]

اسم

دای

1. هر چینه و طبقه از دیوار گِلی.
2. دای (dai) در گویش گنابادی یعنی دیوار سازی ، دیوار کشی ، حصار کشی با آجر و گِل.

آذری

ریشه شناسی۲

• بهاری

فعل

1. سرک کشیدن، دید زدن از لای در یا پنجره، نامحسوس فضولی کردن در زبان معیار.

   دای عنصر خالص است و عباراتی چون دایی، دایه، دایمل با پیشوند و عباراتی نظیر گدای با پسوند دای هستند که جملگی مفاهیم سرک‌کشی دارند.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: glance
• look

منابع

• فرهنگ لغت معین