روشن

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /روشَن/

صفت

روشن

1. دارای نور، درخشان، تابان، آشکار، واضح؛ مقابل تاریک.
2. تابناک. نورانی. منور. درخشان. تابان. چیز دارنده نور مثل چراغ و آفتاب و اطاق روشن. مُضی ٔ. منیر. باهر. بافروغ.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• آذری: ایشیق
• انگلیسی: bright
• ایتالیایی: aperto
• acceso
• esplicito
• luminoso
• ovvio
• nitido
• chiaro
• انگلیسی: vivid
• unequivocal
• transpicuous
• sunny
• shrill
• set
• serene
• perspicuous
• pellucid
• on
• nitid
• luculent
• lucid
• limpid
• lightsome
• light
• legible
• intelligible
• fogless
• eyebright
• express
• explicit
• elucidate
• eidetic
• ditinct
• diaphanous
• definite

• cloudless
• clear cut
• clean cut
• bright
• bertha
• alive
• alight
• twilit
• twilight
• turn on
• shine
• relume
• refresh
• picture
• pick wickian
• pervious
• perspicuity
• perspective
• penumbra
• open
• lumine
• luminary
• lucidity
• lucent
• litten
• lightish
• lighting
• lighten
• kindle
• jacinthe
• inexplicable
• indistinct
• illumine
• illumination
• illuminati
• illuminate

• illume
• ignite
• heliotrope
• head work
• gloaming
• fireball
• explicate
• explain
• enlightenment
• enlighten
• emblaze
• dusk
• daylit
• daylight
• clear sighted
• clear
• clarify
• clairvoyant
• clairvoyance
• broad minded
• brighten
• translucid
• tablature
• shimmer
• refurbish
• presentiment
• orchid
• light red
• illustrate
• haze
• enucleate
• canary yellow
• canary
• vermeil
• sunlit
• parhelic circle
• olive green

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن