فرهاد
فارسی[ویرایش]
ريشه لغت[ویرایش]
نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /فَر/هاد/
اسم[ویرایش]
فرهاد
- اصطلاح باستانی و از اسامی مردانه ایرانی.
- فرهاد ممکن است تصحیف شده فَرات باشد و به یکی از شاهزادگان پادشاهی ماد اشاره دارد شاید فرائورت که در شاهنامه فرود سیاوش نامیده شده و تراژدی او در جهان باستان مشهور بود.
- در کُردی این نام، نامی ترکیبی و ترکیبی از دو واژه فره و هات می‌باشد که فره به معنی زیاد و بسیار است.
- به معنی اقبال و شانس که مجموعا معنی خوش شانس و خوش اقبال را افاده می کند .
- (ادبیات): یکی از شخصیت‌های کتاب خسرو و شیرین نظامی است که عاشق شیرین، دختر شاه ارمنستان می‌شود و جان خود را بر سر این عشق می‌بازد.