فرهاد
فرهاد (انگلیسی: farhād)، نامی رایج برای مردان ایرانی است که از زمان اشکانیان استفاده می‌شده و اولین بار برای شاهان اشکانی در حدود ۱۷۰ قبل از میلاد ثبت شده است. گونه‌های مختلف این نام در کشورهای دیگری که تحت تأثیر تاریخی ایران بوده‌اند، مانند بنگلادش، عراق، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان و منطقه خودمختار سین‌کیانگِ چین نیز رایج است.
فارسی
[ویرایش]ريشه واژه
[ویرایش]نام فارسی فرهاد (Farhād) از پارسی میانه: 𐭯𐭫𐭤𐭠𐭲 (Frahād) گرفته شده است. (در پارتی: 𐭐𐭓𐭇𐭕، Frahāt؛ در یونانی باستان: Φραάτης ،Phraatēs) این نام در نهایت از زبان پارسی باستان fra-hāta به معنای "شکوه، به دست آمده" می‌آید.
آوایش
[ویرایش]- /فَر/هاد/
اسم
[ویرایش]
فرهاد
- اصطلاح باستانی و از اسامی مردانه ایرانی.
- فرهاد ممکن است تصحیف شده فَرات باشد و به یکی از شاهزادگان پادشاهی ماد اشاره دارد شاید فرائورت که در شاهنامه فرود سیاوش نامیده شده و تراژدی او در جهان باستان مشهور بود.
- در کُردی این نام، نامی ترکیبی و ترکیبی از دو واژه فره و هات می‌باشد که فره به معنی زیاد و بسیار است.
- به معنی اقبال و شانس که مجموعا معنی خوش شانس و خوش اقبال را افاده می کند .
- (ادبیات): یکی از شخصیت‌های کتاب خسرو و شیرین نظامی است که عاشق شیرین، دختر شاه ارمنستان می‌شود و جان خود را بر سر این عشق می‌بازد.