قلعه
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [قلعه]
اسم[ویرایش]
قلعه
- دژ، حصار.
- ساختمانی محکم و بلند با برج‌هایی برای دیده‌بانی که معمولا به عنوان جایگاه دفاعی در برابر هجوم دشمن یا زندان یا مقر حکام به کار می‌رفته‌است.
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
- عربی
- قلعة.
- (جمع): قلا
ریشه شناسی ۳[ویرایش]
- بهاری
قالع
- قلعه.
- روی هم انباشتن، روی هم گذاشتن.
- مواد اولیه ساخت تأسیسات دفاعی در قدیم فقط خاک بود و این فراوان‌ترین مصالح بود. لذا گل‌کشی و روی‌هم انباشتن را قالع گفتند یعنی روی هم تلمبار کردن.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ سخن جلد۶: ISBN 964-6961-95-9
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها