قلعه

از ویکی‌واژه
گل انباشت حصار یک قلعه (چینه)

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • [قلعه]

اسم[ویرایش]

قلعه

  1. دژ، حصار.
  2. ساختمانی محکم و بلند با برج‌هایی برای دیده‌بانی که معمولا به عنوان جایگاه دفاعی در برابر هجوم دشمن یا زندان یا مقر حکام به کار می‌رفته‌است.
    از پهلوی کالاک و از اکدی کالاکو ریشه گرفته است.[۱]

ریشه شناسی ۲[ویرایش]

  • عربی
  1. قلعة.
  2. (جمع): قلا

ریشه شناسی ۳[ویرایش]

  • بهاری

قالع

  1. قلعه.
  2. روی هم انباشتن، روی هم گذاشتن.
    مواد اولیه ساخت تأسیسات دفاعی در قدیم فقط خاک بود و این فراوان‌ترین مصالح بود. لذا گل‌کشی و روی‌هم انباشتن را قالع گفتند یعنی روی هم تلمبار کردن.

منابع[ویرایش]


برگردان‌ها[ویرایش]