ماه

فارسی

ریشه شناسی

ماه شب چهاردهم، پرماه

از پارسی میانه 𐭡𐭩𐭥𐭧 (māh) از پارسی باستان: (māha)𐎶𐎠𐏃 از پیش-ایرانی: -māha* (مقایسه شود با: مونگ در مازندرانی، ما در گیلکی، مانگ در کردی سورانی،meh در کردی کرمانجی، ماه در بلوچی، مانگە در کردی اورامی، mang در زازایی، мӕй (mæj) در آسی ) از پیش-هندو-ایرانی: -mā́sa* یا -mā́s* (مقایسه شود با: (māsa)मास در سنسکریت و (mās)मास در هندی ) از پیش-هندو-اروپایی: -mḗh₁n̥s* (مقایسه شود با: muaj در آلبانیایی، ամիս (amis)در ارمنی، moon و month در انگلیسی، mañ در تخاری و mois در فرانسوی)

اسم

1. قمر زمین، سیارة کوچکی که به دور خود و دور زمین می‌گردد و از خورشید نور می‌گیرد.
2. ماه نهم بارداری یا زمان زایمان.
3. در ایران قدیم روز دوازدهم از هر ماه شمسی.

(کن.)

1. معشوق زیباروی.
2. زیبا، قشنگ.

   ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ ماه دارد

   منابع

   • فرهنگ لغت معین

   اسم

   گویه و سیاره‌ای که دور زمین می‌چرخد.

   متضادها

   خورشید

   واژه‌های وابسته

   ماهی

   • مهتاب

   برگردان‌ها

   • آذری: آی
   • انگلیسی:moon
   • تاتی: مونگ
   • ترکمنی: آی
   • عربی: قمر

   کوردی:Heyv-Mang

   اسم

   سی روز. هر سال دوازده ماه و هر ماه چهار هفته است.

   واژه‌های وابسته

   ماهانه

   • ماهیانه

   برگردان‌ها

   • انگلیسی:month
   • عربی: شهر
   • کوردی:Meh-Mang

   بلوچی

   ریشه‌شناسی

   از پیش-ایرانی: -māha* (مقایسه شود با: 𐭡𐭩𐭥𐭧 (māh) در پارسی میانه، (māha)𐎶𐎠𐏃 در پارسی باستان، مونگ در مازندرانی، ما در گیلکی، مانگ در کردی سورانی،meh در کردی کرمانجی، ماه در پارسی، مانگە در کردی اورامی، mang در زازایی، мӕй (mæj) در آسی ) از پیش-هندو-ایرانی: -mā́sa* یا -mā́s* (مقایسه شود با: (māsa)मास در سنسکریت و (mās)मास در هندی ) از پیش-هندو-اروپایی: -mḗh₁n̥s* (مقایسه شود با: muaj در آلبانیایی، ամիս (amis)در ارمنی، moon و month در انگلیسی، mañ در تخاری و mois در فرانسوی)

   اسم

   1. ماه آسمانی
   2. ماه گاهشماری

   عربی

   ریشه‌سناسی

   ؟

   فعل

   مَاهَ (māha) , يَمُوهُ‎ (yamūhu)

   1. (با بِ (bi)) آمیختن

   مَاهَ (ازمَوْه به معنای من می‌کَنَم, اسم فعلی ) مَاهَ (māha) , يَمُوهُ‎ (yamūhu)

   1. آبدار شدن