میرآخور

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /مِیر/آخور/

اسم مرکب

میرآخور

1. سرپرست کارکنان اصطبل.

   در گذشته که مسافرت با چهارپایان صورت می‌گرفت، نیاز به اسب، خر، و مراقب از آنها اوجب واجبات بود؛ لذا در طویله بخش‌هایی تعبیه می‌شد که آخور نام داشت، محفظه‌ای برای گذاشتن علوفه جهت تغذیه حیوان.

2. نگهبان اصطبل، رئیس و مهتر طویله.

   میرآخور ممکن است به دو بخش میر - آخور قابل تجزیه باشد و مراد از میر، همان امیر است.

مترادف‌ها

• میرآب
• میرلشکر

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: ostler
• equerry

منابع

• فرهنگ لغت معین