میراب

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /میر/آب/

اسم مرکب[ویرایش]

میراب

  1. (قدیم): آبیار، نگهبان و ناظر تقسیم آب.
  2. نگهبان آب، کسی که آب را به خانه‌ها و باغ‌ها تقسیم می‌کند.

مترادف‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین