واران

از ویکی‌واژه

پهلوی واران

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

واران از زبان پهلوی

اسم[ویرایش]

  1. واران
  1. باران

اسم خاص[ویرایش]

  1. (تاریخ)

نامی که تاریخ‌نویسان یونان به پادشاهان ایرانی که نامشان بهرام بوده است، می‌داده‌اند. واژه‌ی بهرام در اوستا ورثرغن [ وَ رِ غ َ ن َ] بوده است که در پهلوی ورهران شده و بعدها به صورت وهرام و سپس بهرام درآمده و واران گونه‌ای از آن است.

اسم[ویرایش]

  1. (پزشکی)

آرنج. مرفق. وارن. بندگاه زیر بازو و آرنج

کردی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. باران

سیوندی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

واران (vârân)

  1. باران