آبادان

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی
• ریشهٔ ی واژه آبادان ازنام آبادان به واژه پهلوی اوپاتان می رسیم که به معنی محلی برای پاسداری و نگهبانی از آب رسید و بطلمیوس، پدر جغرافیای یونان، نام آرپفانا و آپفادانا را برای آبادان به کار می برد. واژهٔ عَبّادان، که در دوره های اخیر به آبادان استناد می شد، معرّب همان واژه است. مارکیانوس، جغرافی دان سدهٔ ۴ میلادی نیز آن را به صورت آپفادانا ( Apphadana ) آورده است.دانشنامه ایران، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد اول، ص۲۶.

آوایش

• /آبادان/

نام‌جا

آبادان

1. شهری در استان خوزستان واقع در جنوب با غربی ایران.

   آبادان ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آباد - آن قابل تجزیه باشد، و حاکی از مکانی پر رونق و رو به پیشرفت است.

صفت مرکب

1. معمور، دایر. مزروع، کاشته. پر، مشحون. سالم، تندرست. مأمون، ایمن. مرفه. شهر آبادان.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی:Abadan