آداب

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آداب/

اسم

آداب

1. قاعده‌ها، روش‌ها، سنت‌ها، و رسم‌های رایج در فرهنگ هر جماعت و قومی. آداب و رسوم؛ جمع ادب.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6

زبان دیگر

• اکدی

آوایش

• /آ/داب/

نام‌جا

آداب

1. از شهرها یا دولت شهرهای تمدن اکد یا سومر.

   سایر شهرهای مهم: اوروک، دِر، نیپور، آکشاک، خورساگ‌کالاما و لاراگ.