زه

فارسی

ریشه شناسی

• پهلوی

آوایش

• /زِه/

اسم

زه

1. چله کمان.

   کمان بزه را به بازو فگند ..... به بند کمر بر بزد تیر چنگ

2. کناره چیزی.
3. نطفه.
4. بچه.
5. چشمه.
6. (شبه‌جمله): از ادات تحسین به معنی خوشا، آفرین.

صفت

1. زاییدن.
2. تراوش آب از درز چیزی.

ضمیر

1. ضمیر اول شخص مفرد، من، بنده.

زبان دیگر

• عربی

1. زیق

زبان دیگر

• فرانسوی

1. فرانسوی از فنلاندی

زبان دیگر

• پشتو

1. زی

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• شاهنامه: ISBN 964-5566-35-5

←