آراست

حصار متروک

فارسی

ریشه‌ لغت

• زبان معیار باستان

آوایش

• /آرا/سَت/

اسم مرکب

آراست

1. اصطلاحی که در زبان معیار باستان متشکل بوده از آرا - سَت و به معنی مانع فی‌مابین، حصار طبیعی یا دست‌ساز جهت منع تردد افراد دشمن یا لشکر دشمن و مانند آن. مرز طرفین. سدّ میانه.

پسوندهای مشترک

• فراست، کیاست، سیاست، مهست، الست، عله‌ست، عمر‌ست

منابع

• فرهنگ فرهنگ