آفتابگردانچی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتاب/گَردان/چِی/

اسم مرکب

آفتاب‌گردان‌چی

1. (قدیم): آنکه برای بزرگان، چادر نصب می‌کرد؛ متصدی آفتابگردان.

   یوزباشی خود نوکر شاه و آفتابگردانچی شاه و از قداره بندهای محل بشمار می‌آمد. «شهری»

مترادف‌ها

• آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب رو، آفتاب پهن، آفتاب تنک، آفتاب پرورده، آفتاب سوخته، آفتاب زرد، آفتاب رو، آفتاب چهره

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن