آفتاب‌زده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتاب/زده/

اسم مرکب

آفتاب‌زده

1. آنکه از گرمای آفتاب بیمار شده باشد. آفتاب سوخته.

   با کلاه نمدی مدور و پیشانی آفتاب زده. «جمال‌زاده»

مترادف‌ها

• آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب چهره، آفتاب پهن، آفتاب تنک، آفتاب پرورده، آفتاب پرستی، آفتاب رو، آفتاب رخ

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: sunstricken

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین