انگشتر

از ویکی‌واژه
احتمالا انگشتر، از جوبجی ۵۷۵ پ.م.

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /اَنگُشتَر/

اسم[ویرایش]

انگشتر

  1. حلقه‌ای از طلا یا نقره یا فلز دیگر و با نگینی از سنگ‌های کریمه که در انگشت کنند. انگشتری.
    همان با درفش همایون شاه/ هم انگشتر تور با من به راه «فردوسی»

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • شاهنامه