انگشتر
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /اَنگُشتَر/
اسم[ویرایش]
انگشتر
- حلقهای از طلا یا نقره یا فلز دیگر و با نگینی از سنگهای کریمه که در انگشت کنند. انگشتری.
- همان با درفش همایون شاه/ هم انگشتر تور با من به راه «فردوسی»
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- شاهنامه