ایمان
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اِیم/آن/
اسم
[ویرایش]
ایمان
- سوگند، سوگندها.
اسم مصدر
[ویرایش]- اعتقاد به وجود خداوند و حقیقت رسولان و دین، گرویدن، باور داشتن؛ مقابل کفر.
- ایمان ممکن است به دو بخش اِیم - آن قابل تجزیه باشد، و در زبان معیار باستان مضمونی مثل خاک توسر یا خاک توسری‌ها داشته است.
- جمع یمین؛ ایمن کردن، امان دادن.
صفت
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن