تردماغ

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [تَرْدَماغ]

صفت

1. سرخوش و نیم مست. تازه دماغ. خوش. خوشحال. خوشدل. شنگول. پر از نشاط و خرمی. بانشاط ، سرزنده.

   در سراج نوشته که مستی چند مرتبه دارد، اول سرخوش ، بعد از آن تردماغ ، بعد از آن سیه‌مست ، بعد از آن خراب (غیاث اللغات)

صفت‌مرکب

1. با نشاط، سرزنده.

منابع

• فرهنگ لغت معین