ترک
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ مردمان ترک دارد |
آوایش[ویرایش]
- /تُرک/
اسم[ویرایش]
ترک
- یک گروه خاص قومی با زبان و فرهنگ متمایز که در بخش از مرکز آسیا هستند
- ترک‌ها به لحاظ زبان همسان ولی لهجه‌های گوناگون هستند.
- شاهنامه ایشان را منتسب به تور و میان توران، ترکان و ترکان‌چین تمایز قائل است.
- زیباروی، معشوق
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
قید[ویرایش]
تَرک
- واگذاشتن، رها کردن، ترک کردن.
- کسی که پشت سر سوار (اسب، موتور و ...) می‌نشیند.
قید[ویرایش]
تَرَک
- ترک پا، شکاف، رخنه.
- هر صدا و آوازی که از شکستن و ترکیدن چیزی برآید.
زبان دیگر[ویرایش]
- آذری
صفت[ویرایش]
تَرَک
زبان دیگر[ویرایش]
- فرانسوی
اسم[ویرایش]
- ترگ، کلاهخود، مغ.
مترادف ها[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین