داغل

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /داغ/ائل/

اسم[ویرایش]

داغل

  1. به معنی ایل کوهستان، کوهستان‌نشین، در گویش بهاری، زمانی صرف می‌شد که ایلیات صحراگرد پیرامون ارضی شهرستان در دامنه کوهها پراکنده می‌شدند.
    داغل ممکن است به دو بخش داغ در اینجا به معنی کوه و ائل به معنی ایل یا قبیله است، باشد.

مترادف‌ها[ویرایش]