سرای طبیعت
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /سَرای/طبیعت/
اسم مرکب
[ویرایش]
سرای‌طبیعت
- جهانی که بشر در ساختن آن دخالت نداشته باشد. مانند کوه، دشت، و دریا.
- (فلسفه قدیم): ماهیت ذاتی هر چیز یا هر کس که موجب تمایز او از دیگران است. فطرت، سرشت، خصلت.
- (قدیم): در باور قدما، هر یک از چهار عنصر خاک، آب، باد و آتش.