فروهر
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /فَرْوَهَر/
اسم خاص[ویرایش]
فروهر
- در اوستا فَروَشی و در پارسی باستان فرورتی؛ پنجمین نیروی مینوی از نیروهای پنجگانه تشکیل دهنده انسان و به معنای پشتیبان و محافظ انسان و همه آفرینش نیک اهورامزدا[۱].
- فروهر بصورت اسم و فامیل نیز مسموع می‌شود، اما فروهر و فَرْوَهَر تلفظ یک اصطلاح بوده از دو زبان یا گویش مختلف.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
- ترجمه انگلیسی
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین