فروهر
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /فَرْوَهَر/
اسم خاص
[ویرایش]
فروهر
- در اوستا فَروَشی و در پارسی باستان فرورتی؛ پنجمین نیروی مینوی از نیروهای پنجگانه تشکیل دهنده انسان و به معنای پشتیبان و محافظ انسان و همه آفرینش نیک اهورامزدا[۱].
- فروهر بصورت اسم و فامیل نیز مسموع می‌شود، اما فروهر و فَرْوَهَر تلفظ یک اصطلاح بوده از دو زبان یا گویش مختلف.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| *ترجمه انگلیسی | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین