پگاه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /پِگاه/
اسم
[ویرایش]
پگاه
- صبح زود، بامداد، سحر. از اسامی زنانه ایرانی. نام‌خانوادگی ایرانی.
- پگاه در زبان فارسی، از واژهٔ پیش‌گاه یا پیش‌نهاد گرفته شده است و به معنای آغاز روز و سپیده دم، هنگامی است که خورشید در طلوع است. این واژه در شعر فارسی و به عنوان نام برخی صبح‌های زیبا و استثنایی استفاده می‌شود.
قید
[ویرایش]- بگاه. پگه. سخت زود. زود. بامداد. سپیده‌دم. سفیده‌ی صبح. صبح زود. صبح نخستین. صبح صادق. سحر (سَحر)، سرگاه. بَکر. بُکرَة. فجر. عُجسَة. غدوة. غداة. غدیّة.
- زود (مقابل دیر)
- غلس؛ آخر شب که هنوز تاریک باشد.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین