خر

فارسی

خَر، خِر، خُر ( خَر به معنای بزرگ ، درشت ، کودن ، نادان ، اسم یک حیوان ، ولی در ایام قدیم به معنای بزرگ بوده است مانند خرگوش که می شود بزرگ گوش و حالا تغییر معنا یافته است.)

خَر

(جانوری): پستانداری از راسته فردسمان جزو خانواده اسبان. حیوانی بارکش که برای حمل و نقل و سواری از آن استفاده می‌شود. داری سر بزرگ گوش دراز یال و دم کوتاه یک انگشت و یک سم در هر پا- الاغ - درازگوش. کمی کوچکتر از اسب.
(ضرب‌المثل): خر آوردن و باقالی بار کردن کنایه از: دچار دردسر و رسوایی شدن.
(ضرب‌المثل): خر خود راندن کنایه از: تنها به مسایل خود توجه کردن.
(ضرب‌المثل): خر رنگ کردن کنایه از: مردم ساده را فریفتن.
(جانوری): خرخاکی، جانوری است از دسته بندپایان با اندامی کوچک و خاکستری رنگ که در جاهای نمور و تاریک زندگی می‌کند.

خَرّ

گِل تیره و چسبنده.
دُردِ شراب.
به صورت پیشوند در آغاز برخی واژه‌ها می‌آید که معنی بزرگ و نتراشیده و ناهموار می‌دهد: خرپشته، خرمهره.

خِر

گلو.
هجوم، حمله گروهی به زبان معیار.
(ضرب‌المثل): خِر به خِر گرفتن، گلاویز شدن.
(ضرب‌المثل): بیخ خِرِ کسی را گرفتن: گریبان کسی را گرفتن.
(ضرب‌المثل): پای روی بیخ خر یا روی خر کسی گذاردن: کنایه از تنگ گرفتن بر کسی است.

خُر

––––

ترجمه‌ها
انگلیسی:ass,donkey آلمانی: Esel عربی:حمار هلندى: ezel فرانسه:âne کوردی(کورمانجی):Ker(کەر) ایتالیایی: asino انگلیسی: rattle foll donkey dicky dickey ass asinine woodenhead willow herb wheedle dolt snore ragman		pigheaded maguey knacker jennet jackass gadfly dunderhead doter doltish clodpoll clodpole bufflehead lug hee haw evening primrose cheapskate bonehead wheezy lunk head