شهاب

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

شَ

اسم[ویرایش]

  1. [قدیمی] آب سرخ‌رنگی که از گل کاجیره گرفته می‌شود؛ شاه‌آب.

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • عربی: شِهاب، جمع شُهُب و شُهبان و شِهبان

اسم[ویرایش]

  1. شعله؛ شعلۀ آتش.
  2. (نجوم) خطی روشن در آسمان که بر اثر برخورد سنگی آسمانی با جو زمین و سوختن آن ایجاد می‌شود.
جستجو در ویکی‌پدیا ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ شهاب دارد