آفتاب‌سوختگی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آفتاب/سوختگی/
اسم مرکب[ویرایش]
آفتاب‌سوختگی
- وضع و حالت آفتاب سوخته.
- تغییر رنگ‌دادن پوست بدن بر اثر قرار گرفتن زیاد در زیر نور خورشید.
- حوزه: [کشاورزی- زراعت و اصلاح نباتات، مهندسی منابع طبیعی- محیط‌زیست و جنگل]: مرگ بافت گیاه بر اثر تابش شدید آفتاب.
مترادف‌ها[ویرایش]
- آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب چهره، آفتاب پهن، آفتاب تنک، آفتاب پرورده، آفتاب پرستی، آفتاب رو، آفتاب رخ
برگردان ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
«آفتاب‌سوختگی» هم‌ارزِ «sunscald/ sun scald»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هفتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸
- فرهنگ بزرگ سخن