آفتاب‌سوده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتاب/سوده/

اسم مرکب

آفتاب‌سوده

1. (قدیم): آفتاب زده.

   تو نشوی تشنه اندر بهشت و نه آفتاب سوده باشی. «ترجمه تفسیر طبری»

مترادف‌ها

• آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب چهره، آفتاب پهن، آفتاب تنک، آفتاب پرورده، آفتاب زده آفتاب زرد، آفتاب رو، آفتاب رخ

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن