آفتاب‌سوده
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آفتاب/سوده/
اسم مرکب[ویرایش]
آفتاب‌سوده
- (قدیم): آفتاب زده.
- تو نشوی تشنه اندر بهشت و نه آفتاب سوده باشی. «ترجمه تفسیر طبری»
مترادف‌ها[ویرایش]
- آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب چهره، آفتاب پهن، آفتاب تنک، آفتاب پرورده، آفتاب زده آفتاب زرد، آفتاب رو، آفتاب رخ
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن