آهریمن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَریمَن/

اسم خاص

آهریمن

1. نک اهریمن و آهرمن.

   اَلا حذر ز جنگ و جنگ بارگی/ که آهریمن است مقتدای او. «ملک‌الشعرای‌بهار»

کهن واژه

1. آهریمن از اصطلاحات گنگ و مبهم که ممکن است در زبان معیار باستان به چند صورت قابل تجزیه باشد. آ -ه‍َر - من که کمتر محتمل است. آه - رَی - من یا آه - ریمن که این دو اصطلاح اخیر محتمل و به معنی آه یا نفرین یا مجازات حاکم ریمن یعنی خودکامه علیه فرد عادی است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس