سلام

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ سلام دارد

فارسی

ریشه شناسی

وام گرفته شده از عربی سَلَام (سَلام، ”صلح”).

آوایش

• /سَل/آم/

اسم

1. (احوال‌پرسی): واژه‌ای که در آغاز دیدار یا گفت‌وگو با کسی بر زبان آورده می‌شود. و ، .
2. ذکری که نمازگزار در آخرین رکعت نماز می‌گوید و با این ذکر، نماز تمام می‌شود.
3. (فقه): سه ‌ای که با سلام آغاز می‌شود و از ارکان است و در آخرین نماز بیان می‌کند.یکی از نام های خداوند است
4. (قدیمی): از و
5. (نظامی): مرد به حالت و بالا بردن دست راست و قرار دادن نوک انگشت وسط رو به شقیقه، به شکلی که کف دست راست رو به جلو است.

زبان دیگر

• آذری

آوایش

• /سال/آم/

سالام

1. برخی لهجه‌های آذری و ترکی به جای سلام عبارت سالام را صرف می‌کنند که در واقع مفهوم دقیق کلمه همین است.

   سالام گویندگان در واقع گروندگان کیش و عقایدی بودند که مقاربت با جنس مخالف را تبلغ می‌کردند و ضد هم‌جنس‌گرایی در جامعه شناخته‌می‌شود.

متضاد

• ، ،

واژه‌های مشتق‌شده

• : (مصدر لازم) به کسی؛ یا ؛ .
• : (مصدر لازم)

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: hello

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن