پرش به محتوا

زمستان

از ویکی‌واژه
یک چشم‌انداز زمستانی

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • پهلوی

آوایش

[ویرایش]
  • /زِمِستان/

اسم مرکب

[ویرایش]

زمستان

  1. چهارمین فصل از فصل‌های سال، پس از پائیز و پیش از بهار، شامل ماه‌های دی ماه، بهمن ماه و اسفند ماه.
    زمستان از لفظ «زم» که به معنی سردی است و لفظ «ستان» که برای کثرت و نیز برای ظرفیت باشد. موسم سرما. شتا. ابوالعجل. و آن سه ماه است: جدی، دلو و حوت.

––––

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه‌ها

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن