آریکدن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

مصدر[ویرایش]

  1. فرایند برآورندگی چیزی؛ نتیجه گرفتن:
    برای آریکدن یه گزاره جدید از مقدمه‌ها، بشکل معتبر، باید منطق خواند.

فعل[ویرایش]

آریکدن

  • /آریکْدَنْ/
  1. (منطق) گزاره‌ای را از مقدمه‌هایی نتیجه گرفتن؛ نتیجه گرفتن:
    از دو گزاره «اگر الف آنگاه ب» و «الف» می‌توان «ب» را آریکد.
    یه منطق‌دان باید بشکل درست ادعایش را آریکده باشد.
    این را [گزاره هه را] از گفته‌های خودت آریکدم.
    مواظب گفته‌هایت باش تا باهاشان بضررت نآریکم.

برگردان[ویرایش]