باراندن

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [باران/دَن]

فعل

باراندن

1. بارانیدن: و گفت گرسنگی ابریست که جز آن باران حکمت نباراند.(تذکرة الاولياء عطار).

واژه‌های وابسته

• باران

فعل‌ها
بن واژه			باراندن
بن ماضی			باراند
بن مضارع			باران
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	باراندم	باراندی	باراند	باراندیم	باراندید	باراندند
	استمراری	می‌باراندم	می‌باراندی	می‌باراند	می‌باراندیم	می‌باراندید	می‌باراندند
	کامل	بارانده بودم	بارانده بودی	بارانده بود	بارانده بودیم	بارانده بودید	بارانده بودند
	التزامی	بارانده باشم	بارانده باشی	بارانده باشد	بارانده باشیم	بارانده باشید	بارانده باشند
	مستمر	داشتم می‌باراندم	داشتی می‌باراندی	داشت می‌باراند	داشتیم می‌باراندیم	داشتید می‌باراندید	داشتند می‌باراندند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	بارانم	بارانی	باراند	بارانیم	بارانید	بارانند
	استمراری	می‌بارانم	می‌بارانی	می‌باراند	می‌بارانیم	می‌بارانید	می‌بارانند
	کامل	بارانده‌ام	بارانده‌ای	بارانده/بارانده‌است	بارانده‌ایم	بارانده‌اید	بارانده‌اند
	ملموس	دارم می‌بارانم	داری می‌بارانی	دارد می‌باراند	داریم می‌بارانیم	دارید می‌بارانید	دارند می‌بارانند
	التزامی	ببارانم	ببارانی	بباراند	ببارانیم	ببارانید	ببارانند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم باراند	خواهی باراند	خواهد باراند	خواهیم باراند	خواهید باراند	خواهند باراند
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بباران			ببارانید
	نهی		نباران			نبارانید