توصیدن

فارسی

ریشه‌شناسی

برآمده از توصیه + ـیدن

مصدر گذرا

1. گفتن چیزیکه بنظر بهتره انجام شود؛ توصیه کردن؛ توصیه دادن:

   بهش توصیدم که شغلش را عوض کند. چون بنظرم برایش مناسب نبود.

   همواره به همه می‌توصید که پولشان را در چند بازار سرمایه گذاری کنند.

صرف فعل

توصیدن [تُصیدَنْ]

فعل‌ها
بن واژه			توصیدن
بن ماضی			توصید
بن مضارع			توصی
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	توصیدم	توصیدی	توصید	توصیدیم	توصیدید	توصیدند
	استمراری	می‌توصیدم	می‌توصیدی	می‌توصید	می‌توصیدیم	می‌توصیدید	می‌توصیدند
	کامل	توصیده بودم	توصیده بودی	توصیده بود	توصیده بودیم	توصیده بودید	توصیده بودند
	التزامی	توصیده باشم	توصیده باشی	توصیده باشد	توصیده باشیم	توصیده باشید	توصیده باشند
	مستمر	داشتم می‌توصیدم	داشتی می‌توصیدی	داشت می‌توصید	داشتیم می‌توصیدیم	داشتید می‌توصیدید	داشتند می‌توصیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	توصیم	توصیی	توصید	توصییم	توصیید	توصیند
	استمراری	می‌توصیم	می‌توصیی	می‌توصید	می‌توصییم	می‌توصیید	می‌توصیند
	کامل	توصیده‌ام	توصیده‌ای	توصیده/توصیده‌است	توصیده‌ایم	توصیده‌اید	توصیده‌اند
	ملموس	دارم می‌توصیم	داری می‌توصیی	دارد می‌توصید	داریم می‌توصییم	دارید می‌توصیید	دارند می‌توصیند
	التزامی	بتوصیم	بتوصیی	بتوصید	بتوصییم	بتوصیید	بتوصیند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم توصید	خواهی توصید	خواهد توصید	خواهیم توصید	خواهید توصید	خواهند توصید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بتوصی			بتوصیید
	نهی		نتوصی			نتوصیید

برگردان

توصیه دادن

• انگلیسی: advise (en)