داویدن

فارسی

1. ادعا کردن، دعوی شدن، مدعی شدن

آوایش

1. dāvidan

فعل‌ها
بن واژه			داویدن
بن ماضی			داوید
بن مضارع			داو
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	داویدم	داویدی	داوید	داویدیم	داویدید	داویدند
	استمراری	می‌داویدم	می‌داویدی	می‌داوید	می‌داویدیم	می‌داویدید	می‌داویدند
	کامل	داویده بودم	داویده بودی	داویده بود	داویده بودیم	داویده بودید	داویده بودند
	التزامی	داویده باشم	داویده باشی	داویده باشد	داویده باشیم	داویده باشید	داویده باشند
	مستمر	داشتم می‌داویدم	داشتی می‌داویدی	داشت می‌داوید	داشتیم می‌داویدیم	داشتید می‌داویدید	داشتند می‌داویدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	داوم	داوی	داود	داویم	داوید	داوند
	استمراری	می‌داوم	می‌داوی	می‌داود	می‌داویم	می‌داوید	می‌داوند
	کامل	داویده‌ام	داویده‌ای	داویده/داویده‌است	داویده‌ایم	داویده‌اید	داویده‌اند
	ملموس	دارم می‌داوم	داری می‌داوی	دارد می‌داود	داریم می‌داویم	دارید می‌داوید	دارند می‌داوند
	التزامی	بداوم	بداوی	بداود	بداویم	بداوید	بداوند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم داوید	خواهی داوید	خواهد داوید	خواهیم داوید	خواهید داوید	خواهند داوید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بداو			بداوید
	نهی		نداو			نداوید