دویدن
دغاع
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /برداشتند/
مصدر فعل لازم[ویرایش]
دویدن
- پیمودن مسافتی، سریع‌تر از راه رفتن، به حالتی که هر دو پا لحظاتی با زمین تماس نداشته باشد؛ رفتن به تعجیل، شتابان تاختن.
| فعل‌ها | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | دویدن | ||||||
| بن ماضی | دوید | ||||||
| بن مضارع | دو | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| گذشته | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | دویدم | دویدی | دوید | دویدیم | دویدید | دویدند | |
| استمراری | می‌دویدم | می‌دویدی | می‌دوید | می‌دویدیم | می‌دویدید | می‌دویدند | |
| کامل | دویده بودم | دویده بودی | دویده بود | دویده بودیم | دویده بودید | دویده بودند | |
| التزامی | دویده باشم | دویده باشی | دویده باشد | دویده باشیم | دویده باشید | دویده باشند | |
| مستمر | داشتم می‌دویدم | داشتی می‌دویدی | داشت می‌دوید | داشتیم می‌دویدیم | داشتید می‌دویدید | داشتند می‌دویدند | |
| حال | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | دوم | دوی | دود | دویم | دوید | دوند | |
| استمراری | می‌دوم | می‌دوی | می‌دود | می‌دویم | می‌دوید | می‌دوند | |
| کامل | دویده‌ام | دویده‌ای | دویده/دویده‌است | دویده‌ایم | دویده‌اید | دویده‌اند | |
| ملموس | دارم می‌دوم | داری می‌دوی | دارد می‌دود | داریم می‌دویم | دارید می‌دوید | دارند می‌دوند | |
| التزامی | بدوم | بدوی | بدود | بدویم | بدوید | بدوند | |
| آینده | - | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها |
| خواهم دوید | خواهی دوید | خواهد دوید | خواهیم دوید | خواهید دوید | خواهند دوید | ||
| دستوری | - | تو | - | شما | - | ||
| امر | بدو | بدوید | |||||
| نهی | ندو | ندوید | |||||
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن