غلبیدن

فارسی

مصدر

• /غَلَبیدَنْ/ برامده از غلبه + ـیدن

1. واداشتن به فرمانبری:

   امروزه رهبران برخی کشورهای ثروتمند از ثروتشان برای غلبیدن مردم می‌استفایند (استفاده می‌کنند).

فعل

غلبیدن

• /غَلَبیدَنْ/

1. کسی/چیزی را به فرمان خود درآوردن؛ مغلوب کردن:

   خیلی سال پیش، اسکندر مردم ایران را غلبید.

‎

گردانش فارسی
بن واژه			غلبیدن
بن ماضی			غلبید
بن مضارع			غلب
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	غلبیدم	غلبیدی	غلبید	غلبیدیم	غلبیدید	غلبیدند
	استمراری	می‌غلبیدم	می‌غلبیدی	می‌غلبید	می‌غلبیدیم	می‌غلبیدید	می‌غلبیدند
	کامل	غلبیده‌بودم	غلبیده‌بودی	غلبیده‌بود	غلبیده‌بودیم	غلبیده‌بودید	غلبیده‌بودند
	التزامی	غلبیده‌باشم	غلبیده‌باشی	غلبیده‌باشد	غلبیده‌باشیم	غلبیده‌باشید	غلبیده‌باشند
	مستمر	داشتم می‌غلبیدم	داشتی می‌غلبیدی	داشت می‌غلبید	داشتیم می‌غلبیدیم	داشتید می‌غلبیدید	داشتند می‌غلبیدند
حال		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	غلبم	غلبی	غلبد	غلبیم	غلبید	غلبند
	استمراری	می‌غلبم	می‌غلبی	می‌غلبد	می‌غلبیم	می‌غلبید	می‌غلبند
	کامل	غلبیده‌ام	غلبیده‌ای	غلبیده‌است/غلبیده	غلبیده‌ایم	غلبیده‌اید	غلبیده‌اند
	ملموس	دارم می‌غلبم	داری می‌غلبی	دارد می‌غلبد	داریم می‌غلبیم	دارید می‌غلبید	دارند می‌غلبند
	التزامی	بغلبم	بغلبی	بغلبد	بغلبیم	بغلبید	بغلبند
آینده		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
		خواهم غلبید	خواهی غلبید	خواهد غلبید	خواهیم غلبید	خواهید غلبید	خواهند غلبید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بغلب			بغلبید
	نهی		نغلب			نغلبید

برگردان

مغلوب شدن

• انگلیسی: overcome (en)