فیریدن

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /فیریدَن/

مصدر لازم

فیریدن

1. خرامیدن، با ناز و تکبر رفتار کردن.
2. مسخره کردن.

فعل

1. خرامیدن، خرامیدن با ناز. تکبر و افاده کردن، بطر.
2. پر نعمت شدن. به رفاه رسیدن.
3. استهزا کردن، مسخره کردن، مسخره‌ و استهزا کردن.

مثال

1. زین و زآن چند بود بر که و مه -- مر تو را کشّی و فیریدن و غنج (سوزنی)

فعل‌ها
بن واژه			فیریدن
بن ماضی			فیرید
بن مضارع			فیر
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	فیریدم	فیریدی	فیرید	فیریدیم	فیریدید	فیریدند
	استمراری	می‌فیریدم	می‌فیریدی	می‌فیرید	می‌فیریدیم	می‌فیریدید	می‌فیریدند
	کامل	فیریده بودم	فیریده بودی	فیریده بود	فیریده بودیم	فیریده بودید	فیریده بودند
	التزامی	فیریده باشم	فیریده باشی	فیریده باشد	فیریده باشیم	فیریده باشید	فیریده باشند
	مستمر	داشتم می‌فیریدم	داشتی می‌فیریدی	داشت می‌فیرید	داشتیم می‌فیریدیم	داشتید می‌فیریدید	داشتند می‌فیریدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	فیرم	فیری	فیرد	فیریم	فیرید	فیرند
	استمراری	می‌فیرم	می‌فیری	می‌فیرد	می‌فیریم	می‌فیرید	می‌فیرند
	کامل	فیریده‌ام	فیریده‌ای	فیریده/فیریده‌است	فیریده‌ایم	فیریده‌اید	فیریده‌اند
	ملموس	دارم می‌فیرم	داری می‌فیری	دارد می‌فیرد	داریم می‌فیریم	دارید می‌فیرید	دارند می‌فیرند
	التزامی	بفیرم	بفیری	بفیرد	بفیریم	بفیرید	بفیرند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم فیرید	خواهی فیرید	خواهد فیرید	خواهیم فیرید	خواهید فیرید	خواهند فیرید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بفیر			بفیرید
	نهی		نفیر			نفیرید

=منابع

• فرهنگ لغت معین