مزداهیک

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت

اوستایی

  1. ریاضی هندی اوستایی مزداهیک

فعل[ویرایش]

مزداهیک

  • واژه ای پارسی و اوستایی به معنای ریاضی، دانش خرد و حافظه از مزداه ( mazdāθa ) به معنای دانایی، خرد، بَرم، حافظه، ذهن همریشه با mathema ( دانش، شناخت، یادگیری ) در لاتین و یونانی و پسوند هندو - اروپایی ( آریایی ) ایک، که اسم و صفت میسازد. [همچون در فارسی و انگلیسی فیزیک، تاریک، نزدیک، تکنیک و. . . ] روی هم رفته مَزداهیک ( مَثِماتیک ) به معنای ریاضی در عربی است. بهتر است برای این دانش پایه ای، نام ایرانی و پارسی آن که همریشه با mathematics انگلیسی است به کار رود
  1. ا

برگردان[ویرایش]