پرسیدن

فارسی

مصدر

• /پُرْسیدَنْ/

1. فرایند خبر گرفتن؛ پرسش کردن:

   پرسیدن عیب نیست، ندانستن عیب است.

2. احوالپرسی:

   بنظرم، پرسیدن حال خویشاوندان نزدیک واجب است.

3. عیادت:

   پرسیدن حال بیمار باعث دلگرمی بیمار و خانواده‌اش است.

4. بازخواست:

   پرسیدن علت رفتارش نیازه.

فعل

پرسیدن

• /پُرْسیدَنْ/

1. اطلاعی را از کسی برای آگاهی‌یافتن از چیزی درخواست کردن:

   دیروز حال پدرش را ازش پرسیدم.

‎

گردانش فارسی
بن واژه			پرسیدن
بن ماضی			پرسید
بن مضارع			پرس
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	پرسیدم	پرسیدی	پرسید	پرسیدیم	پرسیدید	پرسیدند
	استمراری	می‌پرسیدم	می‌پرسیدی	می‌پرسید	می‌پرسیدیم	می‌پرسیدید	می‌پرسیدند
	کامل	پرسیده‌بودم	پرسیده‌بودی	پرسیده‌بود	پرسیده‌بودیم	پرسیده‌بودید	پرسیده‌بودند
	التزامی	پرسیده‌باشم	پرسیده‌باشی	پرسیده‌باشد	پرسیده‌باشیم	پرسیده‌باشید	پرسیده‌باشند
	مستمر	داشتم می‌پرسیدم	داشتی می‌پرسیدی	داشت می‌پرسید	داشتیم می‌پرسیدیم	داشتید می‌پرسیدید	داشتند می‌پرسیدند
حال		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	پرسم	پرسی	پرسد	پرسیم	پرسید	پرسند
	استمراری	می‌پرسم	می‌پرسی	می‌پرسد	می‌پرسیم	می‌پرسید	می‌پرسند
	کامل	پرسیده‌ام	پرسیده‌ای	پرسیده‌است/پرسیده	پرسیده‌ایم	پرسیده‌اید	پرسیده‌اند
	ملموس	دارم می‌پرسم	داری می‌پرسی	دارد می‌پرسد	داریم می‌پرسیم	دارید می‌پرسید	دارند می‌پرسند
	التزامی	بپرسم	بپرسی	بپرسد	بپرسیم	بپرسید	بپرسند
آینده		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
		خواهم پرسید	خواهی پرسید	خواهد پرسید	خواهیم پرسید	خواهید پرسید	خواهند پرسید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بپرس			بپرسید
	نهی		نپرس			نپرسید

برگردان‌

درخواستن اطلاع از چیزی

• انگلیسی: ask، question، query
• ایتالیایی: domandare، interrogare، chiedere
• سوئدی: fråga