آچار‌خور

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آچار/خور/

اسم مرکب

آچارخور

1. (فنی): ویژگی آنچه می‌توان با آچار آنرا باز و بسته کرد.
2. محل قرار گرفتن آچار روی پیچ.
3. فضایی که آچار برای باز و بسته کردن پیچ لازم دارد.

مترادف‌ها

• آچار، آچار‌آلن، آچار‌بکس، آچار‌پیچ‌گوشتی، آچار‌چرخ، آچار‌چهار‌سو، آچار‌درجه، آچار‌دو‌سر، آچار‌رینگی، آچار‌شش‌سو، آچار‌شش‌پر، آچار‌شلاقی، آچار‌فرانسه، آچار‌کلاغی، آچار‌شمع، آچار‌گلویی‌خاردار، آچار‌لوله‌گیر، آچار‌هواگیری، آچار‌تخت، آچار‌جک، آچار‌مغزی، آچاردن، آچاررینگی، آچار‌کشی، آچار‌گوساله، آچاریدن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن